Ogród Japoński jest ogrodem kontemplacyjnym i spacerowym ze ścieżką prowadzącą kolejno po elementach wodnych, pawilonie ceremonii picia herbaty oraz innych altanach i mostkach, z których rozpościera się zawsze ciekawy widok na drobiazgowo zaplanowany krajobraz.

Wrocławski Ogród Japoński założono w roku 1913 wokół dawnego stawu Ludwiga Theodora Moritza-Eichborna jako jedną z ekspozycji Wystawy Sztuki Ogrodowej w ramach Wystawy Stulecia.

Bogata dendroflora ogrodu liczy około 200 gatunków i odmian drzew i krzewów. Część okazów pochodzi z okresu przedwojennego, np. okazałe 200-letnie rodzime dęby, wiekowe cisy, różaneczniki katawbijskie i azalie pontyjskie. Najliczniejszą i najbardziej wielobarwną grupę roślin tworzy blisko 40 odmian ogrodniczych różaneczników i azalii, posadzonych podczas rewaloryzacji Ogrodu. To one w dużej mierze decydują o atrakcyjności tego założenia w maju i czerwcu