Dworzec Wrocław Główny (Bahnhof der Oberschlesischen und Breslau-Posen-Glogauer Eisenbahn) wybudowano w latach 1855-57 według projektu budowniczego królewskiego Wilhelma Grapowa w stylu gotyku Tudorów. Był to czwarty pod względem historycznym obiekt tego typu na terenie ówczesnego Breslau. Do budowy obiektu zużyto 6 774 000 cegieł pełnych, 94 000 cegły dziurawki, 120 000 cegły kształtówki, 124 600 stóp kubicznych wapna, 1100 ton cementu portlandzkiego, 425 ton gipsu, 2333 prętów kubicznych piasku murarskiego, a cała inwestycja kosztowała jak na tamte czasy astronomiczną sumę 449 000 talarów, nie licząc wyposażenia wnętrz w meble i oświetlenie, które kosztowało dalsze 26 400 talarów. Na przełomie XIX i XX wieku hala odpraw pociągów została przeniesiona z obecnego holu kasowego na nasyp kolejowy, gdzie pociągi są odprawiane po dzień dzisiejszy. Z kolei w drugiej połowie lata 30. przy dworcu zbudowano schrony.

Krokiem milowym w historii dworca Wrocław Główny była przebudowa z lat 2010-2012. Inwestycja objęła cały kompleks. Wygląd zmienił plac dworcowy, który stał się prawdziwym placem miejskim z zielonymi wyspami, uporządkowaną zielenią, deptakami, kolorowymi fontannami i nową mała architekturą. We wschodniej jego części zlokalizowano parking naziemny z postojem taksówek. Z kolei pod powierzchnią parking podziemny na 217 samochodów, do którego prowadzą dwa zjazdy od strony ulicy Piłsudskiego i Peronowej. Z parkingu podziemnego za pomocą wind i klatek schodowych dostaniemy się do budynku głównego i na plac dworcowy. W ramach inwestycji przebudowano budynek główny wraz z holem kasowym dostosowując go do współczesnych wymagań technicznych. Przy czym niezwykle istotne było zachowanie jego walorów historycznych i architektonicznych. Efekty przeprowadzonych podczas przebudowy prac konserwatorskich można podziwiać dziś w poddanych renowacji salach: Sesyjnej i Cesarskiej. „Nowy dworzec” stał się bardziej przyjazny dla podróżnych dzięki wykonaniu nowych klatek schodowych z windami, a także schodów ruchomych w holu dworca. W całkowicie nowy sposób zaaranżowano przestrzeni obsługi podróżnego. W zachodniej części holu kasowego znajdziemy informację turystyczną i dziewięć kas biletowych, InfoDworzec i poczekalnię. We wschodniej: informację kolejową, centra obsługi klienta.

Dużo zmian widocznych jest na peronach i w tunelach. W tych miejscach prace miały charakter odtworzeniowy (np. odrestaurowano stalowe elementy konstrukcyjne hal peronowych czy odtworzono świetliki) i odbywały się przy konsultacji z konserwatorem zabytków. Nowym elementem było powstanie fragmentu hali peronowej zadaszonej membraną pomiędzy dwoma historycznymi halami. Z punktu widzenia podróżnych największym atutem w tej części kompleksu dworcowego jest pojawienie się schodów ruchomych na perony od strony tunelu miejskiego, a także taśm bagażowych przy schodach prowadzących do tunelu centralnego na peron. Osoby niepełnosprawne mają możliwość dostania się na perony za pomocą nowych wind i specjalnej platformy przy peronie 5.

W ramach inwestycji zamontowano nowy system informacji głosowej oraz informacji dynamicznej dla podróżnych. Nowoczesny jest system monitoringu, który składa się z ponad 250 kamer obrotowych i stałych spiętych w nowoczesnym centrum nadzoru.

Po zakończeniu inwestycji, przebudowa kompleksu dworca Wrocław Główny otrzymała wiele prestiżowych nagród. Dworzec został nagrodzony Eurobuild Awards 2012 w kategorii RICS Regeneration Award za renowację obiektu zabytkowego. Z kolei w 2013 roku tym zajął 3. miejsce w plebiscycie Bryła Roku, a także otrzymał nagrodę za najlepszą modernizację obiektu historycznego w konkursie „Piękny Wrocław”.

Źródło: PKP